Toen ik 7 jaar was logeerde ik in de kerstvakantie bij mijn pake en beppe Dijkstra. Mijn opa kreeg een hartaanval. En enkele dagen later stierf hij in het ziekenhuis door nog een hartaanval.
Ik had een nichtje dat op haar vierde naar Nederland kwam, maar toen zij 10 was en ik bijna 14, kwam zij te overlijden. Dat kwam als een shock!

Ik begreep er niets van. Eerst was ze al wees zijn, vervolgens werd ze geadopteerd op haar 4de en dan sterft ze alsnog op haar 10de ? Ik snapte er niets van! Ik werd alweer geconfronteerd met de dood dichtbij. Toen ik op mijn kamer zat en vroeg wat de zin was, toen voelde ik mijn pake Dijkstra en hij gaf aan dat ze veilig was of dat het goed was. In elk geval kwam er toen een ongelooflijke rust over me heen. En ik wist vanaf toen 100% zeker dat het niet ophield met doodgaan.

Nog altijd wordt dit besef dieper en anders. Zo ontdekte ik onlangs als we wakker zijn, we eigenlijk slapen. En als we slapen, bevinden we ons eigenlijk weer in onze natuurlijke staat van ZIJN. Vroeger kon ik dit niet bevatten. Nu begint het bijna logisch te klinken!

Als oudste kleinkind binnen de Familie Dijkstra, voelde ik een bepaalde druk om te presteren. Als meisje moest ik me extra bewijzen, zo voelde het: Was ik wel slim genoeg?
Ik heb een prima lagere schoolervaring gehad. En daarna ging ik naar de HAVO. Ja, ik moest er zeker wat voor doen, maar had geen echte tegenzin, al zag ik het nu van veel vakken en kennis niet echt.
Resultaat: Ik volgde een particuliere eenjarige hostess opleiding die me klaarstoomde voor de reiswereld én het zakenleven met maar liefst 23 vakken!

Pas toen ik zelf kinderen kreeg ben ik veel kritischer geworden over scholen en zag dat kinderen in een keurslijf moesten en vooral gemiddeld moesten worden. Kinderen die te slim zijn, moeten het liefst iets minder gaan presteren. En kinderen die achterlopen, moeten het liefst beter gaan presteren. Ondanks alle beloften dat elk kind op zijn eigen tempo en niveau onderwijs zou krijgen.

De laatste 10 jaar is me vooral duidelijk geworden, hoe hoger de opleiding, hoe minder het zelfdenkend vermogen is ontwikkeld!! En hoe minder men weet over het leven. En de belangrijke dingen om te kunnen leven worden je niet geleerd: financiën, voedsel verbouwen, dieren houden, een zijn met de natuur, hun gevoelsleven als leidraad…

En uiteindelijk hebben al die knappe koppen vooral vakmensen nodig, die iets kunnen met hun handen. En laat die groep nu juist ondergewaardeerd. Als mens, en dus ook qua salaris. Terwijl de ‘knappe koppen’ het zelf niet kunnen en een systeem in stand houden wat op afhankelijkheid gebaseerd is.

Het was daardoor ook een makkelijke keuze om onze kinderen, allebei startend in HAVO 5, mee te nemen naar het buitenland. Van dat leven, leren ze echt leven. Zo denk ik nu 😊

Ik vind het grappig dat deze oppopt in me en dat ik ‘m ook echt als waar zie, terwijl ik tegelijkertijd ook nog wel in die valkuil stap 😉

Meer en meer begrijp ik dat een deel van mijn oorspronkelijke Zelf hier op aarde is voor een menselijke ervaring en daarvoor een lichaam nodig heeft. Niets meer en ook niets minder.
‘Mijn’ kinderen zijn niet van mij. ‘Mijn’ man is ook niet van mij. Ik heb kinderen en ik heb een man. Ik heb handen en ik heb een lichaam. Dat is niet wat ik ben!

Dit betekent ook dat je eigenlijk niets persoonlijk hoeft te nemen. Natuurlijk geeft dit geen vrijbrief om naar te zijn. In de kern zijn we liefde. EN allemaal verbonden. Hoe meer ik me dat realiseer, hoe meer compassie ik voor iedereen voel. Betekent niet dat ik met iedereen vrienden ben. Maar wel dat er geen haatgevoelens kunnen zijn, ongeacht wat iemand doet.

Hoe lichter je door dit leven gaat, hoe fijner je ervaringen zullen zijn. Want we trekken aan wat bij onze frequentie past. Dan kan je het maar beter leuk hebben 😃, toch?!

Nadat ik in maart 2020 in eerste instantie iedereen wel door elkaar wilde schudden, kwam later dat jaar, na ons vertrek, het besef dat iedereen gelijk heeft, omdat we allemaal door onze eigen lens kijken. En voor elk standpunt onderbouwing kunnen vinden.

Vanuit dat inzicht kwam ik weer bij de volgende: Iedereen is hier voor haar of zijn eigen ervaring.

Misschien ben je hier wel om anderen door je dood of trauma te behoeden voor die keuze. Het voelen van alle emoties is iets wat we alleen als mens kunnen, niet wanneer we als energie weer in onze natuurlijke staat zijn. En als we alle ervaringen willen opdoen, is de kans groot dat je ook dader bent in een van je levens, net zoals je dan ook een keer slachtoffer wordt.

Het heeft me zo ongelooflijk veel rust gegeven, mensen niet te willen veranderen. Maar ze te laten zijn waar ze zijn. Betekent ook dat ik veel minder ‘advies’ ben gaan geven, want dat komt namelijk vanuit mijn ervaring. En door mijn ervaring te delen, wordt de ander alweer beïnvloed qua uitkomst.

Pas sinds ik deze podcast zag, begon ik te begrijpen hoe het kan dat alles in elkaar verweven is. Hoe het kan dat als je iets oplost in je leven, dit voor je voorouders, maar ook voor je kinderen en kleinkinderen is opgelost.

Kijkend met de perceptie van tijd, kan dit helemaal niet. En dat tijd niet bestaat, had ik ook al vaak gehoord en wilde ik wel aannemen, maar ik begreep er niets van: Vandaag 27 augustus 2025, is niet hetzelfde moment als 3 oktober 1845. Dus hoe zou ik, anno vandaag iets kunnen doen, dat een voorouder in die tijd nog kan helpen?
Ik kreeg dat niet helder in mijn hoofd. Reïncarnatie was iets, wat vanuit mijn christelijke opvoeding onmogelijk was. Maar vanaf mijn 35ste begon ook dat besef te groeien. Dat we niet maar 1 leven hebben, maar talloze.

Bij Uitgeverij Ten Have, waar ik sinds 2005 werkte, verscheen een boek over een kind dat zich zijn leven als piloot in de Tweede Wereldoorlog kon herinneren. Hij overleed in de strijd, werd neergeschoten. Zijn zus in dat leven, leefde nog. Het kind ging die zus bezoeken en wist zelfs het koosnaampje. Super fascinerend! En ik ging ook steeds meer nadenken over mijn eigen vorige levens.

Totdat ik een podcast van Next Level Soul zag over Quantum Jumping. Gaia Chinniah legde – voor mij voor het eerst- helder uit dat tijd niet bestaat en dat alle levens zich in het NU afspelen. Zij gaf ook een voorbeeld van een vrouw die in dit leven niet zwanger kon worden. Door te quantum jumpen, kwam Gaia in een leven van die vrouw terecht waardoor het duidelijk werd, waarom die problemen er in haar huidige waren. Ze lostte het issue daar op, wat doorwerkte in dit leven (want alles is in het nu) en inderdaad werd ze daarna wel zwanger.

Eindelijk vielen puzzelstukjes op hun plek!

Heel lang begreep ik het niet als mensen zeiden dat gelukkig zijn, een keuze is.

Er gebeurde toch vanalles?! Hoe kon ik daar dan gelukkig mee zijn, als het niet zulke leuke dingen waren die gebeurden? Ik begreep er echt niets van!

Door een samenloop van omstandigheden (die natuurlijk niet voor niets zo waren), kwam het boek ‘Vraag en het wordt gegeven’ van Esther, Jerry & Abraham Hicks in 2016 op mijn pad (dankzij Robert Bridgeman die een auteur was bij de uitgeverijgroep waar ik nog altijd werkte en die zelf overigens het boek inhoudelijk niet kende 😅). Ik begon het te lezen. En de inhoud was zo afwijkend met wat ik wist en kende, dat ik soms maar een paar pagina’s kon lezen per keer.

Nadat ik het boek uit had, wilde ik nog veel meer weten. Ik wilde het begrijpen. Gelukkig zijn er op YouTube heel veel filmpjes te vinden. Vaak over een specifiek thema, naar aanleiding van een vraag van iemand. Of het nu gaat over ziekte, overspel, ontbreken van een partner, opvoeding, geldgebrek, wat er in het universum verder is etc. Echt over alles is wel een filmpje met uitleg van Abraham te vinden. En na eindeloos kijken, begon het steeds meer in mijn systeem te komen. En nu kan ik vaak zelf al antwoorden geven, als ik vragen hoor. Super fijn!

Deze kennis heeft ervoor gezorgd dat ik begrijp dat het geen zin heeft om urenlang te huilen, of om uren of misschien zelfs dagenlang of wekenlang boos te zijn om iets (wat ik tegenover Leo echt wel kon zijn). Er zijn veel mensen die het daar niet mee eens zijn. Die vinden dat je dan je emoties bypasst. Maar ik heb het advies gevolgd. En ervaren dat het echt zo werkt. Natuurlijk mag je je emoties tonen. Maar je moet er niet in blijven hangen. Je natuurlijke staat van zijn is liefde en gelukkig zijn. En je kunt ervoor kiezen om daar weer naar toe te gaan, zodat je weer meer daarvan kan aantrekken. Overigens telt het positieve vele malen harder, dan het negatieve. Het is dus niet eens zo dat je meer dan de helft van de tijd positief moet zijn, om positieve ervaringen aan te trekken. Zelfs 20 minuten op een dag bewust kiezen voor mooie gedachten kan al een wereld van verschil maken!

Sindsdien is mijn leven veranderd. En vind ik het veel fijner. Veel mensen geven liever anderen en omstandigheden de schuld. Ik ben liever zelf in controle. En neem mijn verantwoordelijkheid (ook zo’n thema in deze tijd).

Ik kan ook in mijn relatie veel meer loslaten en de ander beter zelf keuzes laten maken, die niet mijn keuzes zouden zijn. En ook vooral loslaten. Loslaten van kinderen, die hun eigen pad hier op aarde hebben en moeten leren. Loslaten van dat mijn partner van mij is. Hij is een vrij mens, die zelf mag kiezen. En het zegt niets over mij, als hij mij niet meer zou kiezen. Iedereen is vrij om haar/zijn pad te kiezen en al doende te leren. En mijn ‘uitdaging’ is dan, om mijn eigen grenzen erin te bewaken. Zo hebben we wel een poosje tegen elkaar gezegd dat een open relatie moet kunnen. Maar daar zijn we ook allebei van teruggekomen (zonder dat er en derde of vierde in het spel kwam). We hebben vastgesteld dat dit misschien in een ideale wereld zou moeten kunnen, maar dat het nog te diep in ons zit, dat we daar niet mee om kunnen gaan. En ook dat is prima.

Er zijn geen verkeerde keuzes. Het moet bij mij passen.

Ik ontdekte al jong dat veel met geld te maken had. Toen ik met 19 jaar bij de Rabobank begon te werken (omdat ze daar destijds ook nog een reisbureau hadden waar ik graag wilde werken), ontdekte ik dat ik niet mocht meedoen met het pensioenfonds. Ik had geen 4 jaar vervolgopleiding gedaan na de HAVO en ik heb ook niet gestudeerd. Ik begon jong met werken. Ik ging er ook vanuit dat ik dan ook jong met pensioen mocht. Toen ze aangaven dat ik dit pas vanaf mijn 23ste mocht, begon ik al heel veel te doorzien en ben gestopt met het geloven in pensioenen. Ik moest er zelf voor gaan zorgen, dat was mij wel duidelijk.

Op gezondheidsgebied gebeurde er in het jaar 2000 veel. Enerzijds werd manlief ziek en in ziekenhuizen konden ze niets vinden en dus bestond het niet. Tegelijkertijd hadden we onze eerste dochter gekregen en ging ik me opeens inlezen in het RijksVaccinatieProgramma en wat dit met gezonde baby’s doet. En hoe erg zijn de ziektes waartegen ze worden ingeënt en in hoeverre loopt een kind (en ook een volwassene) risico op die ziektes? In die tijd maakten we enorme sprongen in ontdekken hoe het zorgsysteem werkt. Het consultatiebureau dat alleen maar als doel heeft om mensen mee te nemen in hun vaccinatiereis. En voeding die ook helend kan werken, dat zagen we bij manlief. Dankzij alternatieve geneeswijzen ontdekten we wat er wel mis was met hem (stofwisselingsziekte die men regulier niet kan opzoeken, want ze kunnen alleen maar op een specifieke variant testen, en anders nooit weten welke jij hebt!!)

Ik ontdekte dat onderzoeken worden gesponsord door bedrijven die een oplossing hebben.
Ik ontdekte dat als je een uitkomst wilt hebben bij een onderzoek, ze daar altijd naar toe kunnen werken. Het is maar wie de geldschieter is en wat het financiële belang is.
Ik ontdekte dat gezond zijn, te weinig geld oplevert, ziek zijn en daar pilletjes voor bedenken, dat levert pas geld op.
Ik ontdekte dat artsen geen gezondheid studeren, maar medicijnen.

En ook bij belastingen en banken zag ik steeds meer patronen. Een regering die de gulden te laag waardeert, waardoor er dankzij de euro enorme inflatie is gekomen. Dat past bij het plan: Mensen moeten steeds minder hebben, want dan zijn ze te beïnvloeden. Als ze zichzelf kunnen redden, dan zijn ze niet te controleren.

Kortom, door de jaren heen ontdekte ik dat zogenaamde ‘conspiracy theorieën’ helemaal geen theorie zijn, maar de knetterharde waarheid. En ik zeg niet dat alle theorieën kloppen, maar het wordt alleen maar zo genoemd, om de groep anders denkenden te framen. Zodat de mensen die de media geloven, denken dat die groep gestoord is. Gelukkig niet. Die groep heeft een zelfdenkend vermogen gekregen en doet echt onderzoek. Die kijkt niet naar wat er in de kranten staat. Die bekijkt hele andere feiten.

Ik ben daarom het belang gaan inzien van het anders doen. Gaan inzien dat de blockchain die bij crypto wordt gebruikt, een perfecte kans is voor een alternatieve economie. Maar helaas hebben we ook ontdekt, dat ook daar enorm veel bedrog plaatsvindt. Helaas! Een goede alternatieve manier die werkt, hebben wij nog niet gevonden, maar we blijven doorzoeken. Dat het anders kan, is duidelijk. We gaan die code kraken!